در این مقاله می‌خوانید:
هر آنچه باید در مورد بیماری‌های قلبی بدانید!
با توجه به سبک زندگی مدرن و افزایش بروز بیماری‌های قلبی، تصمیم گرفتیم در مورد این بیماری در مجله‌ی سلامت دکتر تو صحبت کنیم. در این سری مقالات به بررسی بیماری‌های قلبی می‌پردازیم.
مقالات بیماری‌های قلبی در ۴ عنوان زیر در مجله‌ی سلامت دکتر تو منتشر می‌شوند:
- آشنایی با عوامل خطر و انواع مختلف بیماری‌های قلبی
- ۱۰ راه پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های قلبی
- علائم و راه‌های تشخیص بیماری‌های قلبی
- راه‌های درمان بیماری‌های قلبی
این مقاله با عنوان “راه‌های درمان بیماری‌های قلبی” چهارمین مقاله از سری مقالات بیماری‌های قلبی است که به شرح مفصل آن می‌پردازیم:
بیماری‌های قلبی چگونه درمان می‌شوند؟
هدف از درمان بیماری‌های قلبی عروقی، به حداکثر رساندن کمیت و کیفیت زندگی بیمار است. پیشگیری، کلید اصلی در جلوگیری از بیماری‌های قلبی عروقی و بهینه سازی درمان است. می‌توان با داشتن سبک زندگی سالم از طریق ورزش، رژیم غذایی و کنترل فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت، از تشکیل و پیشرفت پلاک در عروق قلبی جلوگیری کرد. درمان بیماری‌های قلبی در هر فرد متفاوت است. به عنوان مثال، اگر عفونت قلبی داشته باشید، احتمالا آنتی بیوتیک برای شما تجویز می‌شود. به طور کلی، درمان بیماری‌های قلبی معمولا شامل موارد زیر است:
احیای قلبی ریوی (CPR)
با وقوع حمله‌ی قلبی، یکی از راه‌های خرید زمان تا رسیدن اورژانس، تامین تنفس و گردش خون مصنوعی با انجام احیای قلبی ریوی یا CPR است. هرچه زودتر CPR را در فردی که دچار ایست قلبی ریوی شده (بدون تنفس، بدون ضربان قلب) آغاز کنید، احتمال احیای موفقیت آمیز بیش‌تر است. تا زمانی که کمک‌های پزشکی در دسترس قرار گیرند، با انجام CPR، خون اکسیژن دار را به قلب و مغز منتقل می‌کنید.
اگر فردی را مشاهده کردید که بیهوش است ابتدا با صدا زدن یا حرکت دادن شانه‌هایش، سعی کنید او را هوشیار کنید.
اگر بیمار نفس نمی‌کشد یا به هوش نمی‌آید، لازم است احساس قلبی ریوی را آغاز کنید. قبل از شروع CPR، با اورژانس ۱۱۵ تماس بگیرید. از اطرافیانتان نیز درخواست کمک کنید. از ایمن بودن موقعیت خودتان اطمینان حاصل کنید.
نحوه‌ی انجام احیای قلبی ریوی
در وضعیت مناسب قرار بگیرید. در کنار بیمار قرار گرفته و دست‌ها را روی مرکز قفسه‌ی سینه قرار دهید. به طوری که آرنج کاملا صاف باشد تا نیروی وارد شده کاملا به قفسه‌ی سینه منتقل شود. کف یک دست را روی پشت دست دیگر بگذارید و انگشتان را درهم قفل کنید.
عمق فشار بر روی قفسه‌ی سینه باید حدودا ۵ سانتی متر باشد تا ماساژ قلبی موثر واقع شود. سرعت ماساژ قلبی باید به اندازه‌ای باشد که در هر دقیقه ۱۰۰ ماساژ قلبی بدهید. فشار دست‌ها به سمت بالا و پایین، باید به گونه‌ای باشد بعد از هر ماساژ، دست تا جایی بالا بیاید که قفسه‌ی سینه به حالت طبیعی بازگردد تا خون به درون قلب بازگردد.
به ازای هر ۳۰ ماساژ قلبی، باید ۲ تنفس مصنوعی بدهید. برای این کار، در حالی که بیمار روی زمین دراز کشیده است سر را به سمت عقب و چانه‌ی او را به سمت بالا بیاورید تا راه هوایی باز شود. توجه داشته باشید که انجام این مانور در بیمارانی که دچار آسیب به ستون مهره‌های گردنی و کمری شده‌اند ممنوع است.
تا زمانی که کمک‌های پزشکی برسد و حداقل ۳۰ دقیقه، احیای قلبی ریوی را ادامه دهید. توصیه می‌شود ۲ نفر برای انجام احیای قلبی ریوی، کمک کنند تا از خستگی هر فرد و کاهش کیفیت احیا، جلوگیری شود.
داروهای مورد استفاده در درمان بیمار‌های قلبی
داروهایی که در درمان بیماران قلبی استفاده می‌شوند، در هر بیمار متفاوت است.
۱: مهار کننده‌های ACE
مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) رگ‌های خونی را گشاد می‌کنند. عملکرد این دارو، میزان خونی که قلب پمپ می‌کند را افزایش داده و فشار خون را کاهش می‌دهد. نمونه‌هایی از مهار کننده‌های ACE عبارتند از: بنازپریل، کاپتوپریل، انالاپریل، فوزینوپریل، لیزینوپریل، پریندوپریل، کیناپریل و رامیپریل.
از کاربردهای این دسته‌ی دارویی می‌توان به کنترل فشار خون بالا، نارسایی قلبی، حمله‌ی قلبی و دیابت (کاهش آسیب به کلیه‌ها) اشاره کرد.
مصرف این دارو در دوران بارداری به خصوص در سه ماهه‌ی دوم و سوم و همچنین در دوران شیردهی، ممنوع است.
۲: مسدود کننده‌های گیرنده‌ی آنژیوتانسین II یا (ARB)
این دسته‌ی دارویی، رگ‌های خونی را باریک می‌کند که باعث می‌شود خون به راحتی از عروق عبور کند. ARB همچنین برخی مواد شیمیایی را که باعث جمع شدن نمک و مایعات در بدن می‌شوند، کاهش می‌دهد.
نمونه‌هایی از این داروها عبارتند از: لوزارتان و والسارتان.
ARB باعث تجمع پتاسیم در بدن شما می‌شود، بنابراین از مکمل‌هایی که حاوی پتاسیم هستند استفاده نکنید.
۳: داروهای بتا بلاکر
مسدود کننده‌های بتا یکی از داروهایی است که به طور گسترده‌ای برای درمان فشار خون بالا تجویز می شوند و اصلی‌ترین درمان نارسایی احتقانی قلب هستند. بتا بلاکرها باعث جلوگیری از اثر اپی نفرین (آدرنالین) شده و سرعت ضربان قلب را کاهش می‌دهند. در نتیجه، تقاضای قلب برای اکسیژن کاهش می‌یابد. استفاده‌ی طولانی مدت از بتا بلاکرها به مدیریت نارسایی مزمن قلب کمک می‌کند.
نمونه‌هایی از بتا بلاکرها عبارتد از: آسبوتولول، آتنولول، بیسوپرولول، کارودیلول، اسمولول، لابتالول، متوپرولول و پروپرانولول.
از کاربردهای مسدودکننده‌های بتا می‌توان نارسایی قلبی، فشار خون بالا، آنژین یا درد قفسه‌ی سینه، ریتم غیر طبیعی قلب یا آریتمی، حمله‌ی قلبی، گلوکوم، سردردهای میگرنی، اضطراب، انواع خاصی از لرزش و پرکاری تیروئید را نام برد.
استفاده از مسدودکننده‌های بتا در افراد مبتلا به آسم یا COPD ممنوع است زیرا ممکن است علائم تنفسی را بدتر کند.
بتا بلاکرها ممکن است با کاهش ضربان قلب و کاهش سطح قند خون و فشار خون، روی جنین در حال رشد تاثیر بگذارند. این داروها همچنین می‌توانند از طریق شیر مادر به نوزاد منتقل شوند و باعث افت فشار خون، مشکلات تنفسی و کاهش ضربان قلب شوند.
۴: داروهای مسدود کننده‌ی کانال کلسیم
مسدود کننده‌های کانال کلسیم داروهایی هستند که رگ‌های خونی را شل می‌کنند و باعث افزایش خون و اکسیژن ورودی به قلب می‌شوند و در عین حال حجم کار قلب را کاهش می‌دهند. نمونه‌هایی از مسدود کننده‌های کانال کلسیم عبارتند از: آملودیپین، دیلتیازم، فلودیپین، نیکاردیپین، نیفدیپین، نیزولدیپین و وراپامیل.
بیماری‌هایی که پزشکان برای درمان آن‌ها، مسدودکننده‌های کانال کلسیمی را تجویز می‌کنند عبارتند از: فشار خون بالا، بیماری عروق کرونر، اسپاسم عروق کرونر، آنژین (درد قفسه‌ی سینه)، ریتم غیر طبیعی قلب (آریتمی)، کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک، نارسایی دیاستولیک قلب (اختلال عملکرد بطن چپ)، سندرم رینود (اختلال در گردش خون در رگ‌های خونی دست و پا)، فشار خون ریوی (فشار خون بالا در عروق ریه‌ها) و جلوگیری از سردردهای میگرنی.
برای کنترل فشار خون بالا در دوران بارداری و پره اکلامپسی (مسمومیت بارداری)، می‌توان از مسدود کننده‌های کانال کلسیم استفاده کرد.
۵: داروهای حل کننده‌ی لخته‌ی خون (ترومبولیتیک)
داروهای ترومبولیتیک، نوعی داروی قلبی هستند که برای از بین بردن لخته‌های خون استفاده می‌شوند. حمله‌ی قلبی و سکته‌ی مغزی ایسکمیک، ۲ بیماری اصلی هستند که از داروهای ترومبولیتیک در درمان آن‌ها استفاده می‌شود. این داروهای قدرتمند از آسیب مداوم حملات قلبی و سکته‌ی مغزی جلوگیری می‌کنند و لخته‌ی خون در سایر رگ‌های بدن را از بین می‌برند.
داروهای مختلفی برای از بین بردن لخته وجود دارد، از جمله: فعال کننده‌ی پلاسمینوژن بافتی، آلتپلاز، اوروکیناز و استرپتوکیناز.
بعضی از افراد نباید از این داروها استفاده کنند. بیماری‌هایی که استفاده از این داروها در آن‌ها ممنوع است عبارتند از: سکته‌ی مغزی خونریزی دهنده قبلی، خونریزی در مغز، ضایعه‌ی عروقی مغزی، تومور مغزی، واکنش آلرژیک قبلی به داروهای از بین برنده‌ی لخته یا سایر آلرژی‌ها، خونریزی فعال (به استثنای خونریزی دوره‌ی قاعدگی)، بارداری، فشار خون کنترل نشده، اختلال خونریزی دهنده یا سابقه‌ی اخیر خونریزی در هر قسمت از بدن، بیماری کبدی شدید، جراحی اخیر (کم‌تر از ۲ هفته پیش)، ضربه طی ۳ ماه گذشته و زخم معده‌ی فعال.
در صورت استفاده از داروهای از بین برنده‌ی لخته‌ی خون، برخی از داروها ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهند. نمونه‌هایی از این موارد عبارتند از: داروهای رقیق کننده‌ی خون (وارفارین یا کومادین)، داروهای ضد التهاب یا تسکین دهنده‌ی درد مانند استامینوفن و ایبوپروفن و استفاده از داروهای ترومبولیتیک در ۶ ماه گذشته.
۶: داروهای دیورتیک یا ادرار آورها
گاهی اوقات، از داروهای ادرار آور برای درمان بیماری‌های قلبی استفاده می‌شود. این دسته‌ی دارویی به بدن کمک می‌کنند تا آب و نمک غیر ضروری، از طریق ادرار از بدن دفع شود. این امر پمپاژ قلب و کنترل فشار خون را آسان می‌کند.
نمونه‌هایی از دیورتیک‌ها عبارتند از: لازیکس (فوروزماید)، بومتانید، تورس ماید، هیدروکلروتیازید، متولازون و آلداکتون (اسپیرونولاکتون).
از دیورتیک‌ها برای درمان ادم (تورم در اندام‌ها)، فشار خون بالا، نارسایی قلب، مشکلات کلیوی، مشکلات کبدی و گلوکوم استفاده می‌شود.
۷: داروهای حاوی نیترات
اگر دچار آنژین شدید یا درد قفسه‌ی سینه که هنگام انسداد یا تنگی عروق قلب اتفاق می‌افتد، پزشک ممکن است داروهایی به نام نیترات مثل نیتروگلیسرین را برای شما تجویز کند. نیترات‌ها شریان‌ها را شل می‌کنند تا خون راحت‌تر به سمت قلب برود.
۸: آسپرین
بیش از ۱۰۰ سال است که از آسپرین به عنوان مسکن استفاده می‌شود. از دهه‌ی ۱۹۷۰، این دارو همچنین برای پیشگیری و مدیریت بیماری‌های قلبی و سکته‌ی مغزی استفاده می‌شود. آسپرین به جلوگیری از لخته شدن خون کمک می‌کند و التهاب را نیز تسکین می‌دهد.
شرایطی که می‌توان در آن‌ها از آسپرین استفاده کرد عبارتند از: افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر یا تصلب شرایین، سابقه‌ی سکته‌ی قلبی، افرادی که برای درمان بیماری‌های قلبی جراحی بای پس قلب، آنژیوپلاستی یا استنت گذاری کرده‌اند و افرادی که دچار حمله‌ی ایسکمیک گذرا (TIA) یا سکته‌ی مغزی ایسکمیک شده‌اند.
آنژیوپلاستی
در هنگام انجام آنژیوگرافی، در صورت وجود تنگی در عروق کرونر، پزشک ممکن است از برخی روش‌ها برای از بین بردن این تنگی یا باز نگه داشتن عروق استفاده کند. این روش‌ها عبارتند از: بالون، استنت و تخلیه‌ی لخته.
استنت یک لوله‌ی کوچک است که کمک می‌کند تا رگ‌های خونی که خون را از قلب به سایر قسمت‌های بدن منتقل می‌کنند، از جمله خود عضله‌ی قلب، باز نگه داشته شوند. بیش‌تر استنت‌ها از سیم ساخته می‌شوند و در بدن ماندگار هستند. در صورت قرار دادن استنت، ممکن است داروهای ضد پلاکت دیگری مانند کلوپیدوگرل یا پلاویکس تجویز شود.
بالون یک بادکنک کوچک است که وقتی در داخل سرخرگ مسدود شده قرار می‌گیرد، پزشک آن را باد می‌کند. بالون، عروق را گسترده می‌کند تا خون بتواند دوباره از طریق آن رگ، جریان یابد.
بسته به میزان انسداد موجود، ممکن است عمل جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) نیز مورد نیاز باشد. جراحی بای پس با عنوان پیوند عروق کرونر (CABG) نیز شناخته می‌شود. جراح یک برش طولانی در وسط قفسه‌ی سینه ایجاد می‌کند. سپس دنده‌ها را باز می‌کند تا بتوانند به قلب برسد. سپس جراح یک رگ خونی را از قسمت دیگری از بدن مانند سینه، پا یا بازو خارج می‌کند. یک انتهای این رگ پیوندی را به آئورت متصل می‌کند و انتهای دیگر آن را قسمتی از شریان که بعد از محل انسداد قرار دارد، وصل می‌کند.
دستگاه دفیبریلاتور
اگر ضربان قلب نامنظم دارید (آریتمی‌هایی مانند فیبریلاسیون دهلیزی)، پزشک احتمالا درمانی به نام کاردیوورسیون را برای کمک به بازگشت ریتم طبیعی پیشنهاد می‌کند. ابتدا از داروهایی برای بازگشت ریتم قلب استفاده می‌شود. در صورت عدم پاسخ دهی، فرد بیهوش می‌شود و از دستگاه کاردیوورژن الکتریکی برای شوک دادن به فرد استفاده می‌شود.
دستگاه ضربان ساز یا پیس میکر
قلب طبیعی و سالم، ضربان ساز مخصوص به خود را دارد که میزان ضربان قلب را تنظیم می‌کند. با این حال، بعضی از مواقع قلب منظم نمی‌تپد. یک ضربان ساز قلب می‌تواند این مشکل را اصلاح کند. ضربان ساز، دستگاه کوچکی است که برای حفظ ضربان قلب و ریتم مناسب، تکانه‌های الکتریکی را به عضله‌ی قلب می‌فرستد. از ضربان ساز برای درمان سنکوپ، نارسایی احتقانی قلب و کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک استفاده شود.
ضربان ساز قلب دارای دو قسمت است: لیدها و یک ضربان ساز. در طی یک عمل جراحی جزئی، ضربان ساز دقیقا در زیر پوست قفسه‌ی سینه کاشته می‌شود. لیدها سیم‌هایی هستند که از طریق رگ‌ها به درون قلب فرستاده می‌شوند و در عضله‌ی قلب کاشته می‌شوند. این سیم‌ها، تکانه‌هایی را از مولد ضربان ساز به عضله‌ی قلب می‌فرستند و همچنین فعالیت الکتریکی قلب را درک و تفسیر می‌کنند.
اقدامات جراحی
اگر داروها کافی نباشند، ممکن است پزشک روش‌های خاص یا جراحی را به شما توصیه کند. نوع عمل، به نوع بیماری قلبی و میزان آسیب به قلب بستگی دارد. جراحی بای پس عروق کرونر، تعویض یا تعمیر دریچه، جراحی ترمیمی دریچه‌های قلب، کاشت دستگاه ضربان ساز قلب و پیوند قلب از گزینه‌های جراحی قلب هستند.
منبع: Myocarditisfoundation، mayoclinic، healthline، clevelandclinic، cdc، webmd، medicalnewstoday، medicinene
